احسان @Ehsan63@persadon.com

فصل دوم Feel Good را خیلی دوست داشتم و اشک و خنده‌‌ام را حسابی درآورد. فصل اول زیادی هیپستری بود ولی فصل دوم کلی بهتر می‌شه و آگاهانه با آن فضا شوخی می‌کند. مخصوصا با ترند بودن پلی‌اموری که خیلی خوب میشینه به فضای قصه.
چنین قصه‌ای را اینقدر خوب درآوردن، حتما از رنج شخصی می‌آید.

‏اوه چی پیدا کردم. فیلم از شرکت‌کنندگان کنفرانس فیزیک سولوی ۱۹۲۷. بین همه‌شون، فکر کنم اولین بار بود که تصویر غیر پرتره از ماری کوری می‌دیدم، سرخوش و خندان.
https://youtu.be/Lw5GAg-PQfY

‏هم‌زمان با فصل جدید سریال Elite، یک سری داستان کوتاه حاشیه‌ای را هم در قسمت‌های کوتاه ساخته‌اند و پخش کردند. اگر شخصیت ربکا را دوست دارید، داستان حاشیه‌ای ربکا، گوزمن و کایه‌تانا را ببینید. از همه‌شون بامزه‌تر و سرخوش‌تر درآمده!

‏اوه اوه. نتفلیکس را باز کردم دیدم فصل دوم Naked Director آمده. اگر فصل اول را ندیده‌اید و می‌خواهید امتحانش کنید، آماده باشید که معمولی‌ترین گفتگوها را هم با صدای جیغ باید بشنوید.

‏برای بچه از این دوچرخه‌های بدون رکاب گرفتیم که امروز رسید. الان موقع خواب کردنش دچار این مصیبت شدیم که میخواد دوچرخه هم کنارش بخوابه. هر از چندی هم وسط خواب و بیداری بلند می‌شه که باهاش بازی کنه.

‏نزدیک پانزده سال پیش، دو تا از شاگردان سابقم آمده بودند پیشم و حرف به فاینمن رسید و ذوقی که آن موقع از خواندن سخنرانی‌ها و درس‌هایش داشتیم. چند روز بعد، یکی‌شون نسخه‌ی اصلی سه‌جلدی درس‌ها را، هدیه از طرف مادرش برایم آورد. از بهترین هدیه‌هایی که گرفتم، با ذوق و خجالت شدید.

‏نسخه‌ی صوتی کامل و ویرایش نشده‌ی درس‌های فیزیک فاینمن منتشر شده. چند تا سخنرانی جدید بین‌شونه و شامل بحث‌های بعد از درس با دانشجویان هم است. تو شرحش نوشتند به جز درس اول، کیفیت صوت بقیه درس‌ها کاملا خوبه.
https://feynmanlectures.caltech.edu/flptapes.html

حالا آدم از فردای خود و زنده و مرده‌اش خبر ندارد ولی به گمانم بهار و تابستان هزار و چهارصد از آن زمان‌ها برایم باشه که اثرش خاص و ماندگار بشه. از واکسن کرونا و انتخابات خرداد گرفته تا عوض کردن کار و شاید محل زندگی و کلا بیرون آمدن از چند جور فضای راحت و امن.

‏آنقدر واکنش‌های شگفت زدگی از مردم بعد از قسمت سوم فصل چهارم Handmaid's tale پخش شده که انگیزه گرفتم از فصل سوم که نیمه‌کاره رهایش کرده بودم شروع کنم برسم به این قسمت ببینم ماجرا چیه.

من باب اهمیت سرعت اولیه: این وقت شبانه‌روز، چالش سرنوشت‌ساز اینه که وقتی وارد اتاق می‌شم قبل از اینکه تخت مرا به سمت خودش بکشد، خودم را برسونم به صندلی کار و کامپیوتر را روشن کنم.

‏تباهی و بی‌اخلاقی خاصی لازمه تا ایمیل خصوصی را منتشر کنی، وقتی که هیچ دلیل و ضرورت موجهی وجود ندارد. حالا فرستنده‌ی پیام، هر که می‌خواهد باشد!

‏سریال خوب چی؟ Snowpiercer یک شاهکار دیستوپیایی پر از سوالات عمیق و دوراهی‌‌های اخلاقی جدیه. ثانیه ثانیه‌ی هفت قسمتی که یک نفس دیده‌ام را لذت بردم و مبهوت ظرافت‌های دنیای داستانی‌اش بوده‌ام.

‏عصری نزدیک غروب داشتم می‌دویدم که یهو این پخش شد تو گوشم. لطافتش در ترکیب با آسمان نارنجی و صدای همهه‌ی دور قطارها و شهر و ضربان تند قلبم، تکه‌ای از بهشت بود.

Here’s a song for you… Zarbi–ye Dashti by Mohammad Reza Ebrahimi
https://open.spotify.com/track/0yPUnXHC6CdEu5YqPLpCf1?si=10HwboNdTraWMWvdwTKBOQ&utm_source=native-share-menu

‏این‌ را چند سال پیش به بهانه‌ی آزاده نامداری نوشته بودم. سرش کم فحش نیومد سمتم، ولی حرفم هنوز همونه.
http://ehsan63.blogspot.com/2017/07/blog-post.html?m=1