نایی @Naayi@persadon.com
بی‌خانه‌مان
پیوسته از فوریه 2019
خوندن اسطوره‌ها، همیشه در روزای حال بدی تسکین دهنده بوده برام. از طرفی دیگه تو این روزای سنگین، هیچ چیز جز جمع‌های دوستانه دلگرم کننده نیست برام، پس تصمیم گرفتم دورهمی‌های اسطوره‌خوانی تو خونه بذارم. اگه شما هم دوست دارین بیاین کنار هم بشینیم و از اسطوره‌ها بخونیم، بهم خبر بدین.
۲۴ ساعتِ به غایت تلخی رو گذروندم، فرایِ تصور... غم‌ها رو ریختم تو رنگا و کشیدم‌شون رو بوم. امید دارم فردا روزِ بهتری باشه و کاری ازم بربیاد که دلم آروم شه.
نفرت‌انگیزترین صدای سر صبح؟
صدای این خانم مدیرایی که از بلندگوی مدرسه دارن وَر وَر می‌کنن!
دلتنگی چیز عجیبیه؛ گاهی دلم تنگ میشه برای کسی که کنارم نشسته و گاهی دلتنگ اونی میشم که اصلن در جهان‌م وجود نداره. دلتنگ‌ام.
نشسته‌ام دم پنجره و آسمون رو نگاه می‌کنم؛ سورمه‌ای با ابرای پنبه‌ایِ سفید. سکوتِ مطلقی حاکمه و صدای سوختن توتون سیگار و ضربان قلبم تنها صدایِ حاکم بر جهانه.
نخیر، مرحمت نفرمودن. مجبور شدم یه ژلوفن هم بندازم بالا!
حالا نمیشه این مفنامیک اسیدِ یه تُک پا از رحِم راهیِ پیشونی هم بشه و این سردردِ کوفتی رو هم خوب کنه؟!؟
در نقطه‌ی صفر ایستاده‌ام، خالی.
حیف که افسارِ روابط‌مان در زندگی در دست «ترس» است.
کاش لااقل دنیا تک جنسیتی بود.
از خواب بیدار شدم و از حد رخت شستن گذشته، یه عده دارن خونه‌تکونیای عیدشون رو تو دلم می‌کنن! گل‌گاوزبون دم کردم تا مگر اثر کند.
از وقتی آدم شدم مثلا از ۲۳_۲۴ سالگی، مامانم رو نصیحت کرده‌ام که یه خرده برای خودت زندگی کن، به بقیه فکر نکن، برا بقیه زندگی نکن، به خودت و حس و حالت برس... و الان در این سن، خودم مو به مو قدم جای قدماش گذاشته‌ام، در حدی که اگر تنها باشم حتی هیچ ذوقی برای غذا درست کردن هم ندارم.
"Blood on the wall
I threw my blood on the wall"
دوربین گوشیم به فنا رفته و ظاهرا باید عوض بشه. گوشیم سامسونگه. جایی رو می‌شناسین که بدون تلکه کردن، تعمیراتِ درست درمونِ سامسونگ انجام بده؟
باید برم یکی از این بازارای گل و گیاه، یه سری بچه بردارم بیام خونه. در کنارِ موسیقی، طبیعت از معدود چیزاییه که هنوز شوق دَرَم زنده می‌کنه.
بی‌خانه‌مان
پیوسته از فوریه 2019
