چه باید کرد؟ سخنی با هموطنان عزیز (۲) - ابوالفضل رحیمی شاد
https://www.kaleme.com/1398/10/07/klm-275161/
پاسخ مؤثر و واقعبینانه به این پرسش که «وقتی همهٔ راههای اصلاح بسته است، چه باید کرد؟»
این نوشته فکر میکنم از نظر تحلیلی با نوشتهٔ اخیر عباس عبدی (چشمانداز سیاست در هوای گرگ و میش https://telegra.ph/%DA%86%D8%B4%D9%85%E2%80%8C%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C-%DA%AF%D8%B1%DA%AF-%D9%88-%D9%85%DB%8C%D8%B4-12-14) هماهنگه، ولی بر خلاف همهٔ نوشتههایی که از این طیف تا الان خوندم، معطوف به عمل هم هست؛ عمل برای ما. میفهمم که ترسناکه، ولی خب همینه که هست. الان وقت عمله.
@masoud حرف تازه ای نیست واقعن.
از خیلی قبل تر از این نوشته آدم ها دست به عمل زدن و می زنن و کشته شدن و تو زندانن و از ساده ترین حقوق خودشون محروم.
کلی گویی هایی از این دست به وضوح بیشتر وضعیت کمکی نمی کنه.
@SiMA
ببخشید من متوجه این پاسخت نشده بودم. الان که دوباره این نوشته رو بازبوقیدم دیدم که همون موقع بهش پاسخ داده بودی.
راستش خیلی دلم میخواست و میخواد که دربارهٔ این نوشته با دیگران حرف بزنم و برای همین خیلی خوشحالم که نظرت رو گفتی.
@SiMA
برای من، خوندن این نوشته مثل روشن شدن مرز بین اصلاحطلبی و براندازی بود. من عمیقاً اصلاحطلب (به معنی لغوی، نه جماعتی که خودشون رو به این نام میشناسند) هستم: طرفدار تغییرهای کوچک ولی کمهزینه برای پیشرفت ایران؛ همون «نهرها و چشمه هایی از آب روشن و شیرین به بستر این رودخانه»ی گلآلود مملکت که #میرحسین در بیانیهٔ شمارهٔ ۱۷ نوشت.
بیانیه شماره ۱۷ میرحسین موسوی و راه حل های برون رفت از بحران
https://www.kaleme.com/1388/10/11/klm-7047/
@SiMA
منتها مدتها بود که وقتی به شرایط #ایران فکر میکردم به بنبست میرسیدم. همهٔ راههای اصلاح منتهی به این میشد که منتظر باشیم تا مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) التفاتی به وضعیت بکنند و چیزکی رو عوض کنند (بهترین نمونهاش: نوشتهٔ عباس عبدی که این بالا گذاشتم). این شدیداً غمگینم میکرد؛ این که همهٔ راههای اصلاح به به بیت رهبری میرسید به نظرم غیر قابل پذیرش بود.
@SiMA
تا پیش از خوندن این نوشته هم هیچ جایگزینی برای این وضعیت و هیچ هدفی برای بهبود وضعیت نمیشناختم. البته به جز جنگ داخلی یا حملهٔ خارجی یا مصادرهٔ خواست مردم به دست اپوزیسیون دروغی.
این نوشته، هرچند با هزاران پارامتر نامعلوم و پیشبینینشده، تصور من رو از اصلاحطلبی یک پله فراتر برد. برام روشن کرد که اصلاحطلبی وقتی همهٔ راههای اصلاح فعالانه بسته شده، نشستن و نگاه کردن و غصه خوردن نیست.
برای من و با پیشفرضهای ذهنی من، این نوشته خیلی خیلی تأثیرگذار بود.