دلیل تلاش‌ها (و در مقابل، مخالفت‌ها با این تلاش‌ها) دربارهٔ انجمن نرم‌افزارهای آزاد خیلی پیچیده شده و یه جاهایی به تجربهٔ شخصی آدم‌ها از کار رسمی و قانونی در ایران ربط پیدا کرده. نمونه‌اش اون عبارت «در بهترین حالت فرساینده است» که جادی @jadi تو وبلاگش @jadi در توصیف تلاش برای برپایی انجمن به کار برد.
ولی من همچنان منطق و رویکرد مصطفی @ahangarha (و بقیهٔ دوستانی که دیدگاه مشابهی دارند) رو پذیرفتنی می‌دونم: این که چنین انجمنی رو هر کسی میتونه با نام‌های کم‌وبیش مشابه ثبت کنه و اگر قرار باشه یک نهاد دولتی یا خصولتی ضرری به جنبش نرم‌افزارهای آزاد در ایران بزنه، در هر حال میتونه. ولی به قول احمد حقیقی @haghighi جلوگیری از چنین ضرری از راه این انجمن خاص، فقط کف برنامه‌های ماست.
@masoud
اینطوری بهش نگاه کن :
الان اکثر شرکتای ایرانی دارن از Redmine استفاده می‌کنن. اما Redmine در ایران شده یک نرم‌افزار پولی و کدبسته به اسم «پی‌گیر» که شرکت «بنیان‌رایان‌سامانه» هم داره اون رو می‌فروشه.
مجوز GPLv2 عه. این مجوز، واضحا اجازه بستن کد رو نداده بهت. حالا یکی از پیگیری‌های چنین انجمن، میتونه مالکیت فکری این باشه برای مثال. با داشتن وکیل و ... .
بگذریم. ما که از خیرش گذشتیم و استعفا دادیم و تمام شد. اما بهرحال دوستان این چیزا رو نمی‌دیدن...
منتها من یک ابهام واقعی دارم که امیدوارم کسی بتونه روشنش کنه: تصوری درستی از جنس کارهای مثبتی که چنین انجمنی میتونه انجام بده (و دیگران بدون داشتن یک نهاد ثبت‌شده نمی‌تونند) ندارم. اتفاقاً بیشتر کارها رو بدون انجمن رسمی بهتر می‌شه انجام داد...