همیشه تصورم این بود که فقط رانندههای آئودی (که سمت ما خیلی زیاد هم هستند) عشق سرعتند. شده که تو یه اتوبان خلوت داشتم ۱۷۰ تا میرفتم (تو آلمان اتوبانها محدودیت سرعت ندارن) و متوجه شدم که یه آئودی (و فقط آئودی) بهم از پشت نزدیک شده و با بیصبری داره چراغ میزنه که انگار جاده رو بند آوردم!
ولی اخیراً این آئودیها یه رقیب پیدا کردن: وانت/کامیونهای شرکتهای پستی، همونایی که خریدهای اینترنتی مردم رو به دستشون میرسونن. تازگی چنان زوزهکشان از کنارم رد میشن که نفسم بند میاد!