این که «پهلویستیزی» یا «پهلویپرستی» تبدیل به دوگانهای برای برخی فعالان شده، نشان از رخت بر بستنِ استقلال فکری از جامعه کنشگران و پژوهشگران ایرانی است.
به راستی چگونه میتوان به ایران بزرگ دست یافت در حالی که دعوای سیاسی را محدود به چنین دوگانهای کردهایم؟